• Ποια λοιπόν η "έννοια" του κειμένου στην εποχή των εικόνων;
• Πώς ένας "μετανάστης" της ψηφιακής εποχής διδάσκει στους μαθητές τη "μητρική τους γλώσσα" των ψηφιακών κειμένων;
• Ποιος είναι ο μίτος της Αριάδνης που θα μας οδηγήσει στην έξοδο από το λαβύρινθο των ψηφιακών εφαρμογών με τις λιγότερες απώλειες και τις θετικότερες εμπειρίες;
• Τι έχουμε να πούμε στα παιδιά που μεγαλώνουν μπροστά σε μια αναμμένη οθόνη υπολογιστή για έναν περιβάλλον που σβήνει;
• Ποιά είναι τελικά η στάση του ενεργού πολίτη του κόσμου και από ποιες παραμέτρους ορίζεται στο "παγκόσμιο ψηφιακό χωριό";

 

Το blog αυτό, πιο πολύ σαν ημερολόγιο προσωπικής αναζήτησης στα παραπάνω ερωτήματα, θα φιλοξενεί τις σκέψεις, τις διαδρομές και τα ευρήματα καθώς καθημερινά περιπλανιέμαι (έργω & διανοία) στους πολύπλοκους διαδρόμους της εκπαίδευσης σε ένα ψηφιακό γίγνεσθαι που κυριαρχείται από έναν πόλεμο αλληλοσυγκρουόμενων προσωπικών και κοινωνικών συμφερόντων.

Σε μια χρονική στιγμή που τεχνολογία, επιστήμη και θεσμοθετημένη εκπαίδευση βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή που διαμορφώνεται από τυχαίες συγκρούσεις εξελίξεων και παραγόντων που κινούνται με ταχύτητες φωτός, κανείς δεν μπορεί να πάρει τις αποστάσεις που χρειάζονται και να μείνει πιστός στο αργό και σταθερό βήμα της κριτικής σκέψης.

Θεωρώ πως αναστοχασμός είναι το μόνο εργαλείο για να επαναπροσδιορίζουμε τη θέση μας και να ασκούμε τον αυτοέλεγχο που απαιτείται για να είμαστε συνεπείς -τουλάχιστον- προς τον εαυτό μας.

Σας καλωσορίζω λοιπόν και εύχομαι.... Καλή πλοήγηση!